Şimdilik...

Büyükler, çocukların konuşmalarını yarım yamalak
dinlediklerinden, onların
sözlerinde gizli derin anlamları kaçırırlar.

Bizim eve, karıma
elbiselerin, örtülerin, çarşafların
söküklerinin dikilmesinde yardım eden bir
terzi kadın gelir.
Bu kadın bize geldiği zaman küçük oğlunu da
beraberinde
getirir. İşte ben, kalıcı ve derin imanın anlamını bu küçük
çocuktan
öğrendim. Onunla uzun zamandan beri arkadaş olduğumdan,
bizim eve
geldiğinde biraz sohbet etmeyi ihmal etmem.

Geçenlerde bana yakında güzel
bir futbol tuopu alacağını söyledi.
Onu tekrar görüşümde futbol topunu alıp
almadığını sordum.
Çocuk cevap verdi: "Hayır efendim, annem şimdilik
topa
ayıracak paramız olmadığını söyledi."

Onun bu sözleri, durumlarının
yakında düzeleceğine dair
derin inancını gösteriyordu. Bilhassa, kullandığı
'şimdilik'
kelimesinde kuvetli bir güvenin izi seziliyordu.

Bu
çocuğun söyledikleri beni uzun uzun düşündürdü. Onu
uzun bir süre görmedim.
Günün birinde tekrar rastladım.
Çocuk, bahçede oturmuş, bir karınca yuvasını
seyrediyordu.

Yavaşça yanına sokuldum.
Onu konuşturmak için babasından
bahis açtım:
"Eve gidince yemekten sonra babanla oynayacak mısın?
Yoksa
yemekten sonra hemen yatacak mısın?" diye sordum.
Çocuk ciddiyetle yüzüme
baktı ve:
"Babam bir kaza geçirdiğinden hastanede. Şimdilik
babamla
oynayamayacağım!" dedi.

Geçen gün yolum, oturdukları mahalleye
düştü.
Çocuğu kaldırımda aceleyle yürürken gördüm. Üzerinde temiz
koyu
renk bir elbise vardı. "Heyy" diye seslendim.
"Neden bayramlık elbiselerini
giydin?
Herhalde hastaneye babanı görmeye gidiyorsun."
Çocuk gülümseyerek
başını salladı. Bundan sonra
söylediği sözler, dünyayı içinde yaşamaya değer
bir hale getiren,
ölümden sonraki hayata olan imanın bir insan için
neler
yapabileceğini anlamama sebep olan sözlerdi.

Çocuğun soruma
verdiği cevap şu olmuştu:
"Hayır efendim, hastaneye babamı görmeye
gitmiyorum.
Babam geçen hafta öldüğünden, onu şimdilik göremeyeceğim."