[b]Madem gidecektin, söylemeliydin bana sensizlige nasıl dayanılacagını.
Alışsaydım farklı olurdum inan, alışsaydım sensizlige daha mutlu olurdum.
Ama degilim, yanıyor içim.
Ve hiçbir yagmur söndürmüyor bu yangını. Bir umut bekliyorum, kendi kendine sönsün diye. Ah anlasaydın beni... Ah bilseydin seni ne kadar çok sevdigimi.
Şimdi yanan yüregim degil ask atesi olurdu. Vazgeçtim beklemekten, gelmeyeceksin. Ne acı bir gerçek. Kimi koyayım yerine, kiminle avutayım kendimi?
Kimi sen sayayım da sarılayım boynuna? Kimin dudaklarını öpeyim? Kimin ellerinin sıcaklıgını hissedeyim? Bu kadar acımasız olmamalıydın yar, böylesine duygusuz olmamalıydın. Ben seni böyle tanımamıştım çünkü. Kocaman bir yüregin vardı, ben o yürekte oldugum için sanslıydım. Çok seviyordun beni. Ya da ben öyle sanırdım. Hiç bitmeyecek diye düşünürdüm, öyle ya büyüktü bizim aşkımız. Kimselerininkine benzemezdi, özeldi. Hayatta iyi yada kötü ne varsa, hep birlikte paylaşacaktık, birbirimiz için yasayacaktık. Başkalarıyla olma ihtimali aklımızdan bile geçmezdi. Yolumuzu askımız aydınlatacaktı. Biz o yolda yürüyecektik durmadan. Derken, seni kendine baglayan yürek yok oldu birden.
Şimdi yüreginin yerinde bir tas var, yoksa bu kadar vurdumduymaz olmazdın. Her giden bahanesini yaratır, her giden acımasızdır ama sana konduramıyorum bunu. Kimbilir belki de sensiz olmayı kendime konduramıyorum. Bu yüzdendir haykırışım.
Alışılmıyor, sensizlik kabul edlilecek birsey degil. Acım büyüyor bu yüzden. Her acı geçer biliyorum ama niye bu kadar uzun sürdü bu sefer? Niye yarı ölü gibiyim hala? Herşeyde seni arıyorum neden? Madem gidecektin, söylemeliydin bana sensizlige nasıl dayanılacagını.
İnsanın yüreginin yarısını kesip atması mümkün degil ki... Ben yapamıyorum sen yap hadi. Son kez gel yanıma çıkar yüregimi yerinden al götür nereye istersen.
At bir kenara öyle kalsın. Yok yok kendi kendine sönmeyecek bu yangın. Ben yasadıkça yanmaya devam edecek içten içten. En azından bir tesellim var. Bundan böyle hiç kimse yeni bir yangın başlatamayacak yüregimde. Bir daha yaralayamacak beni. Acım o kadar derin ki kimse bir daha acıtamayacak içimi...