Bir imam, bir haham ve bir papaz ormanda
geliyorlarmış. Bir gölün kenarına gelmişler. Hava sıcak mı sıcak. Bakmışlar
çevrede de kimse yok, soyunup göle girmişler. Çıktıklarında bir bakmışlar ki
kıyafetleri ortada yok. Aramışlar taramışlar ama bir türlü bulamamışlar. Sonunda
haham "Benim evim ormanın içinde, biraz ileride. Benim eve gidelim, ben size
giyecek bir şeyler veririm" deyince beraber ormanın içinde anadan üryan hahamın
evine yürümeye başlamışlar. Tam eve yaklaştıkları sırada bir grup kadın
belirmiş. Kaçacak biryerde yok. Papaz hemen şeyini kapatmış. Haham da hemen
şeyini kapatmış iki eli ile. İmam ise yüzünü kapatmış. Kadınlar geçtikten sonra
hahamla papaz imama neden şeyini kapamadığını sormuşlar. İmam "Sizi bilmem ama
benim cemaatte beni yüzümden tanırlar, demiş."