ACIYI GÖRMEK Mİ İSTİYORSUN?GÖZLERİME BAK....

Acıyı görmek mi istiyorsun?
Gözlerime bak!
Dudaklarımda söyleyemediğim
sana ait duyguları,
Bana her fırsatta bıraktığın yokluğunun acısını fark
edeceksin.
O zaman anlayacaksın acının sende ne kadar masum durduğunu.
Ayrı yetişmiş güllerin birbirine hasreti gibi,
Umutla kurudum
sensiz.
Ve sen hiç gözlerime bakıp beni sevdiğini söyleyemedin.
Oysa
sırf bu kelime için kurduğum hayallerdi beni hayatta tutan
Bir boşluktan
içeri girdim her gece,
Senli düşlerden sensiz karanlıklara süzülür gibi.
Ellerin nasıldı? Küçük müydüler? ve parmakların ince uzun mu?
Parmaklarını parmaklarımın arasında hissedip,
Seninle sahil boyu denizi
hiç fark etmeden bir birimize bakıp yürüyemedik.
Gözlerinin yeşilinde
geleceğe dair hayaller kuramadan,
sadece umut ettim gözlerini görebilmeyi.
Ve o gözlerinde ki ışıltıyla karanlık gecelerime yol göstermeni istedim.
Acıyı görmek mi istiyorsun.
Gözlerime bak!
Ve yaşanmamış boşa
geçen anların hüzünlü şiir'ini oku,
Kirpiklerinden sıyrılıp yanaklarına
düşen dizelerimde.
Bensiz yattığın o yataklarda benli hayaller kurma artık.
Sabahlara merhaba derken beni seven bir şair var deyip gurur duy sadece.
Ve hiç bilme o şairin senin için her gün defalarca öldüğünü. Ve
bil ki insan sevdiğiyle beraber olacak mahşerde.
Tek avuntum bu şimdilik.
Dünyada olamadığım anları mahşere bıraktım ben,
Ben seni bu dünyalık
mı sevdim sandın?
Ölüm'müş,terk edilişmiş umurumda değil,gelme istersen.
Nasılsa bir gün hayat biletimi kestiğinde,
Kavuşma vakti olacak benim
için ölüm.
Dudaklarımda ki acı tat?
Yoksa acı bir tebessüm mü olacak
sana ulaşmayı beklemek?
Ne yazık hiç bilemeyeceğim.
Acıyı görmek mi
istiyorsun?
Gözlerime bak!
Sen uzakta çok uzakta
Bensiz bir yaşamın
anlamsız günlerini yaşamaktasın,
Benim gibi.
Seni seviyorum,
Gerçeğin ta kendisi bu iki kelime,
Sırf dudaklardan çıkması istenen
değil de
İçimde taa içimde senin için atan bir kalbin feryadı,
Haykırışı
bu sevdiğim.
Sana ulaşamasam da,
Biliyorum ki zavallı kalbim
Sana
ait her şeyi saklıyor en gizli yerlerinde
Kanlı ve uykusuz gözyaşlarımın
Her gece aynalardan süzülmesi gibi acı veriyor uzaklarda oluşun.
Biliyorum beni sevdiğini
Acıyı tattığını da benden uzaklarda
Ama
hiç bana sana ait bir şeyi vermedin?
Acı tek taraflı olsaydı,
Ne yürek
dayanırdı ne yaşamın bir anlamı olurdu.
Ama yokluk kötü sevdiğim.
Bir
beden olmak isteyen yüreklerde ayrı ayrı yaşamak kötü.
Sana her fırsatta
koşmak isterken beni durdurmaların,
Yüzüne hasret kaldığım günlerde
Beni
ısrarla kırışlarını hiç anlamış değilim.
Eminim yine okuyunca bu şiirimi
büzeceksin dudaklarını
Ve eminim ağlayacaksın.
Ağlamak seni ben yapar
sevdiğim
Ve beni sen yapanda içimde senin için yanan bir kalple yaşamak.
Her gün Üsküdar’da oturup kendimi dinlerim
Oysa konuşan sendin hep
benimle,
Ne martıların vapurlara takılışı,
Ne işportacıların bağırışıydı
fark ettiğim.
Ben denizi seyrederken gözlerinde boğulmayı sevdim.
Yosun
tuttu gözyaşlarım sensizliğin dalgalarında.
Gözlerim ve ben her Üsküdar’a
inişimizde
Bir gün seninle bir bankta oturup
Sadece ve sadece hiç
konuşmadan gözlerine bakmak istedik.
Kaç zamandır bir hüzün dolaşıyor
odamda.
Duvarlar bir şeyler söylüyor sanki
Adım adım yok oluşumu
izliyorum
Her batan güneşin karanlığı getirmesiyle.
Sabahlara kadar
uykusuz gözlerimle uzaklara,
karanlıklara bakıyorum mütemediyen
Kayan
her yıldızda tek bir şey diliyorum?
Ve Senin için yalvardığım namazlarda
secdeye kapanıp
Rabbime ettiğim dualarım,
Tuttuğum dilekle aynı olması
ve sonra umudumu yitirmeden
Rabbimin bir bildiği var deyip
Kabul
olmadığında dualarımın
Tekrar tekrar yalvarmalarım.
Seni
okyanusların diplerinde
Bir midyenin içinde ki
İnciyi görme ihtimalimin
olmadığı gibi kabul ettim aşkım
Ve seni hiç ulaşılamayacak dağların
zirvesinde
Koklayamayacağım bir çiçek olduğunu fark ettiğimde
Tek bir
şey düşündüm?
Dokunamadan tenine,
Öpemeden öpülesi dudaklarını
mahşere erteledim vuslatı.
Ben o kargaşada ne yaparım bilmem ama
İnsan
mahşerde sevdiğiyle beraberdir derler
Seni seviyorum meleğim.
Acımasız olan ne sensin ne de ben,
Bize gümüş tepsiyle sunulan
hüzünlü bir hayat sadece
Ve kabul etmesi zor olan bu ayrılıklara katlanmak
sanırım.
İnsan yaşamın değerini
Yüzü ve kalbi güldüğünde anlıyor
Anlıyor ki ölüm sadece toprağa girmek değil
Ve nefesi kesilene kadar
yaşadığı her şeyin
Gözlerinin önünden geçmesi değil.
Ölüm sensizliğin
sadece yaşarken verilen cezası sevdiğim.
Seni bulduğumda sevgi anlam
kazandı
Her anımsadığımda yaşamamım oldu gülüşlerin
Hiç tükenmedi içimde
senin için yanan ateş
Ve ben o ateşle yanmayı,
Sırf seni sevmek olduğu
için
İnan bana çok sevdim.
01,08,2006
Oysa
Doğum günüme
sadece 10 gün kalmıştı
Eğer yanımda olsaydın
Yaşama daha bir sıkı
sarılacaktım..
Şimdi ölüm ne anlam taşıyor?
Yaşamak ne anlam?
Hiç
anlayamayacağım
Sensiz bedenim toprağa girmedikçe